روز ۳۱ ماه ژوييه سه شهروند آمريکا پس از آنکه ظاهرا از نوار مرزی ايران با کردستان عراق عبور کردند توسط نيروهای مسلح ايران بازداشت شدند.
شين باوئر ۲۷ ساله ، سارا شورد ۳۱ ساله و جاش فاتال ۲۷ ساله از آن زمان بدون اتهام مشخصی در زندان اوين در تهران زندانی هستند. نيکلا کراستف گزارشگر راديو اروپای آزاد/رادیو آزادی که ماه مه پس از بازگشت مادران اين سه آمريکايی از ايران با آنها گفت وگوئی داشت در مصاحبه ديگری تازه ترين رويدادها را در اين مورد جويا شده است. مادران اين سه کوهنورد آمريکايی روز ۳۰ ژوييه همزمان با سالگرد بازداشت فرزندان خود در مقابل دفتر نمايندگی ايران در سازمان ملل متحد سخنرانی خواهند کرد.
از ماه مه و سفر خود به تهران تا به امروز چه اقداماتی انجام داده ايد؟
سيندی هيکی مادر شين باوئر: ما در نامه نگاری به مقامات ايرانی خواستار ملاقات و نوعی تماس شديم ولی هيچ پاسخی دريافت نکرده ايم. من و نورا شرود ( مادر سارا شرود) به لندن رفته و با رسانه ها مصاحبه کرديم. هفته گذشته نيز به دفتر نمايندگی ايران در سازمان ملل متحد رفته و خواستار ملاقات با آنها شديم که به ما پاسخ منفی دادند. ما از ايران هيچ چيز نشنيده ايم و به وکيل ما اجازه داده نشده که با فرزندان ما در زندان اوين ملاقات کند.
شما چرا به لندن رفتيد؟
سيندی هيکی: ما می خواستيم به شهری بروم که در آن يک سفارتخانه مهم ايران مستقر است. ما دو نامه به سفارت ايران در لندن ارسال کرده و خواستار ملاقاتی با آنها شديم اما هيچ پاسخی به ما ندادند. من و نورا ( مادر سارا شرود) هفته پيش به ساختمان سفارت ايران در لندن مراجعه کرده و تقاضای ملاقات کرديم ولی آنجا هم ما را نپذيرفتند و يک نفر از سفارت به ما گفت که آنها نمی توانند در اين زمينه به ما کمک کنند.
بار آخری که شما با پسرتان شين تماس داشتيد چه زمانی بود؟
سيندی هيکی: من آخرين بار وی را در روز بيست و يکم ماه مه در زندان اوين ديدم زمانی که وی از ما جدا شد و همراه ماموران به داخل آسانسور رفت و درهای آن به روی ما بسته شد . در آن لحظه بود که با خود فکر کردم که آيا من هرگز او را خواهم ديد. از آن زمان ما نتوانسته ايم با او صحبت کنيم. برخی از نامه های ما به دست وی می رسد اما ما هيچ نامه ای از طرف آنها دريافت نمی کنيم. در زمان ملاقات با آنها در تهران بچه ما به ما گفتند که برخی از نامه ها و کتابهايی که ما برای آنها فرستاده ايم به دستشان رسيده است ولی از روی آنچه که پسرم به من گفت می توان مطمئن بود که فقط بعضی از نامه های ما به دست او می رسد.
خانم فتال، مادر جاش فتال، آخرين بار چه زمانی با جاش صحبت کرديد؟
لورا فاتال : همسر من روز نهم ماه مارس با جاش صحبت کرد آنروز جاش با تلفن خانه ما تماس گرفت. ما هيچ خبری نداشتيم که بچه ها ممکن است به خانه زنگ بزنند تا اينکه مادر سارا به ما خبر داد که بچه ها ممکن اس تلفن بزنند. ما به هر شکلی که بود توانستيم به هنگام اين تلفن ده دقيقه ای با وی صحبت کنيم و بعد هم من توانستم در سفر به ايران در روزهای ۲۰ و ۲۱ ماه مه با وی ملاقات کنم.
شما قرار است در برابر دفتر نمايندگی ايران در سازمان ملل سخنرانی کنيد. در اين سخنرانی چه نکاتی را مطرح می کنيد؟
لورا فتال: ما خواهيم گفت که فرزندان خود را دوست داريم و دلمان برای آنها تنگ شده. خواهيم گفت که بازداشت و ادامه زندان جاش ، سارا و شين توسط حکومت ايران غير ضروری ، ناعادلانه و خلاف اخلاق وعرف انسانی است. اين بچه ها بايد هر چه زودتر به خانه بازگردند . چرا آنها را يکسال در زندان نگاه داشته ايد ؟ اين مسئله می توانست ظرف چند ساعت و يا چند روز حل و فصل شود. يکسال زندان واقعا قساوت است.
اگر مشکلات شما به زودی حل نشود آيا در نظر داريد که دوباره از ايران تقاضای ويزا کرده و برای ديدار فرزندان خود به ايران برويد؟
نورا شرود ، مادر سارا شرود: حقيقت اين است که در مورد اين مسئله ترديد داريم از يک طرف دوست داريم دوباره فرزندان خود را ببينيم ولی از طرف ديگر با ديدار آنها در زندان که مسئله حل نمی شود و حقيقات هدف اصلی ما آزادی آنها است. بنابراين اميدواريم در سفر بعدی که به ايران می روم موضوع فقط ملاقات نباشد بلکه برای آزادی و بازگشت آنها به ايران سفر کنيم.
در تمام اين مدت ما همواره اميدوار بوده ايم که حل هر يک از مشکلات بين ايران و آمريکا شايد به آزادی فرزندان ما کمک کند. تنها نکته ای که اتفاق افتاده و شايد بتوان آنرا مثبت تلقی کرد بازگشت شهرام اميری به ايران است . البته اين موضوع شايد با زندان فرزندان ما ارتباط ندارد ولی به هر حال اميدواريم همه اين حوادث به يک شکلی کمک کند. چون در نهايت سرنوشت بچه های ما در دست دولت است و دولتها به راحتی می توانند يکی را زندانی و يا آزاد کنند.
آيا هيچ پيامی برای مقامات و حکومت ايران داريد؟
نورا شرود: در حال حاضر آنچه که ما از دولت ايران می خواهيم اين است که از سرنوشت فرزندان ما به عنوان يک ابزار در بازی ها و معاملا سياسی خود استفاده نکند. بچه های ما هيچ جرمی مرتکب نشده اند. در تمام يکسالی که از بازداشت آنها می گذرد هيچ اتهام يا پرونده مشخصی عليه آنها وجود ندارد. برای جهانيان کاملا مشخص است که دولت ايران به خاطر اهداف سياسی خود آنها را در زندان نگاه داشته است.
به همين خاطر ما از حکومت ايران می خواهيم تا به ارزشهای اسلامی خود و با احترام به قانون عمل کرده و فرزندان ما را آزاد کنند تا بتوانند به خانواده و کشور خود بازگردند. مسلما آنها قدرت و اختيار چنين کاری را دارند و ما از حکومت می خواهيم که اين کار را بکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر